Reizen omdat het moet

Van meerdere mensen kreeg ik voor ons vertrek naar Spanje te horen het vooral rustig aan te doen. "Neem er de tijd voor onderweg" werd mij bezworen. "Doe er liever één of twee dagen langer over om op de plaats van bestemming te komen. Welwillend werden de adviezen aangehoord, maar ik had me al voorgenomen om in twee dagen naar Noord-Spanje te rijden waar we een paar dagen wilden staan om van de reis bij te komen om vervolgens door te reizen naar de Picos de Europa verderop in Calabrië. Genieten van de omgeving is er voor mij niet bij onderweg, omdat je dan de aandacht op de weg moet houden. Dan is het: "Verstand op nul, blik op oneindig". Doorrijden dus, maar wel met de nodige rustmomenten. Het leidde ertoe dat we volgens plan iets voor Poitiers op een camperplaats gingen overnachten, maar de weg ernaartoe was lastig, want we kwamen door allerlei dorpjes en gehuchten en op het laatst ging het na een foute aanwijzing gruwelijk mis in een gehuchtje waar je nauwelijks kon manoeuvreren. Een bocht werd te kort genomen met als gevolg aanzienlijke schade. En dat op de eerste dag van onze vakantie! Enorm balen dus, want als je in meer dan 50 jaar slechts één keer eerder een aanrijding hebt gehad, eigenlijk buiten mijn schuld om, houd je geen rekening met brokken onderweg. Daarom hadden we een (verplichte) verzekering afgesloten met een verhoogde eigen risico. Dat geld zijn we kwijt. Gelukkig was de schade dermate dat we (na overleg met de verhuurder) wel met de camper kunnen doorrijden. Stel je voor dat de schade groter was geweest dan hadden we recht op een andere camper en alle bijkomende kosten waren dan gedekt. Nog een geluk bij dit ongeluk is dat de eigenaar van de camper de week na onze terugkomst de camper niet heeft verhuurd, waardoor een planning kan worden gemaakt om de schade te herstellen. Na een week van 'veel gedoe' willen nu (vrijdag de 22e) echt gaan genieten van een onbezorgde vakantie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Naar Spanje

Na onze eerste stop iets voor Poitiers een (gratis) camperplek in Thurageau werd koers gezet naar een camping (Arbizu) in de streek Navarra in Noord-Spanje om eerst op adem te komen. Een ideale plek was het niet, maar dat heb je sowieso niet gauw op een camping. De voorzieningen waren o.k. en als je van plan bent er maar twee dagen te blijven ben je niet al te veeleisend. Het blijft kamperen... We hadden er een fraai uitzicht op een berg waar veel Vale gieren rondvlogen en ook nogal wat raven. Tijdens een wandelingetje aan de voet van die berg, met een onuitspreekbare naam, stuitten we op een weilandje waar minstens 125 Purperorchissen stonden. Een mooie orchidee die licht kan variëren qua kleur en, naar het schijnt, vrij gemakkelijk hybridiseert. Dat doen trouwens veel meer soorten orchideeën. Wel mooi zo'n veldje tegen te komen, want dat duidt erop dat de milieuomstandigheden er goed waren. Het is bekend dat orchideeën wat dat betreft kritisch zijn. In de landerijen eromheen zag je ze niet, want te vermest. Ik sloeg er nog een weggetje in met interessant uitzien struweel, terwijl Jannie, het was er niet goed begaanbaar voor haar scootmobiel, alvast terug ging naar de camping. Daardoor miste ze wel de klapper van de dag. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een beest weghuppen, gauw de kijker erop gericht en warempel, het was een Wilde kat. En dat overdag. Ze lijken wel op cyperse katers, die ook wel een geringde staart met donkere uiteinde hebben, maar vooral de sterk opgezette pluimstaart maakte dat het een zekere waarneming was. Nog nooit eerder had ik er één gezien en met die Purperorchissen en Vale gieren was mijn dag meer dan geslaagd. Eigenlijk waren we van plan er iets langer te blijven om vervolgens door te reizen naar een camping iets ten zuiden van de Picos de Europa in de buurt van Leon in Calabrië. Je neemt zoiets voor, maar de omstandigheden waren helaas niet goed. Het weer was slecht, het is daar sowieso vaak een stuk frisser dan elders in Spanje en nu was het er zo slecht dat het niet zinvol was ernaartoe te gaan. Misschien dat we er op de weg terug nog heen gaan, want het landschap is er fantastisch en wat je er aan natuurzaken kunt verwachten is aanlokkelijk.

 

Het beloofde land 

Op naar het zuiden dus, maar weer een eind verder en wel naar Plasencia in Extremadura. Daar staan we nu op een camping (La Chopera) en the place to be, Monfragüe ligt in de buurt. Dat is hét vogelgebied en naast veel vogels wemelt het er, hoe kan het ook anders, van Nederlandse vogelaars. We lopen er zelfs kans de bij ons zeer bekende natuurfotograaf Geert de Vries tegen te komen. Van tevoren hadden we ons voorgenomen regelmatig ergens in de natuur een plekje te zoeken, maar de temperatuur is hier momenteel zo laag, vooral 's nachts, dat we ons kacheltje overuren laten draaien om het in de camper op temperatuur te houden. Vandaag, op vrijdag dus, was het overdag slechts 9 graden Celsius en 's nachts gaat het richting het vriespunt. Omdat we een bamboe dekbed hebben, eigenlijk iets voor de zomer, zijn er nog twee plaids nodig om het niet koud te krijgen. Spaans benauwd hebben we het dus nog niet gehad. Gelukkig zijn de voorspellingen gunstig en kunnen we binnenkort onder de luifel na een inspannende dag van een koel Spaans biertje genieten. Op donderdag was de temperatuur trouwens zeer aangenaam en konden toen de buurt een beetje verkennen. Dat werd een wandeling langs de rivier die ons scheidt van Plasencia. Daar is na de Huismus de Nachtegaal waarschijnlijk de meest algemene vogel. Je hoort hem overal zingen. Wat beslist geen sinecure is om van deze vogel een geslaagde foto te maken. Steeds zit hij (of zij) op een plekje in de begroeiing dat er een takje of blad voor zit waardoor je hem er niet scherp op krijgt. Maar deze dag lukte dat wel en nu hoef ik daar gelukkig geen energie meer in te steken. Het is nog niet gelukt de Zwarte spreeuw er goed op te krijgen, maar dat is een kwestie van tijd. Die broedt namelijk in een boomholte dichtbij onze camper en ook de Hop scharrelt hier rond. Dat is een fraaie verschijning en die mag hier niet ontbreken. Maar je weet: Vogelfotografie vergt tijd. Maar überhaupt vergt het tijd en kunde (en een goede camera) om goede foto's te maken. Vanwege onze paddenstoelenactiviteiten weten we daar alles van. Misschien dat de foto's hiernaast nog niet helemaal geslaagd zijn, maar dat kan ook liggen aan de instelling van onze nieuwe laptop. Ik weet het... het klinkt als een slap excuus.

 

Winkelen in Plasencia

Een niet onbelangrijk aspect van vakantie is waar je de boodschappen doet. In Plasenscia, met ruim 40.000 inwoners zijn er meerdere 'kruideniers' en dan is het mooi dat we een super dichtbij hebben. Dat is een Carrefour en dat kun je een super super noemen. Onze plaatselijke appie in Roden kan er met gemak 10 x in. Ik schat de lengte van de winkel op wel 150 meter en met 21 kassa's op een rij hoef je, denk je, niet lang te wachten voordat je aan de beurt bent. Praktijk is echter dat ze lang niet alle zijn bezet en dus sta je wel achter een afzetting in de rij te wachten. Ik ben het winkelen wel gewend, heb er geen hekel aan, maar Jannie is er niet erg van gecharmeerd. In het buitenland ben ik vooral geinteresseerd in het wijnaanbod, de biertjes, de worstjes en de kaasjes. Bij Carrefour zit je dan goed. Wat hier opvalt zijn de prijzen. Die zijn beslist niet lager dan bij ons, eerder hoger.

 

Wenssoorten

Voordat onze reis begon heb ik een paar lijstjes gemaakt van vogels en orchideeën die ik graag zou willen zien. En Jannie natuurlijk ook. Dat zijn vooral soorten die nieuw voor me zijn. Zo'n Purperorchis heb ik wel eerder gezien en da Zwarte wouw hiernaast ook wel. Nieuw voor mij langs de rivier, het waren er vele, was de Blauwe ekster. Wat een mooie vogel is dat. Daar komt nog wel een geslaagde foto van. Ook nieuw, horen is zien, is de Dwergooruil. Morgen gaan we een route rijden bij de Monfragüe waar een buurman op de camping tal van vogelsoorten heeft gezien (o.a. de Monniks- en Aasgier, alle klauwieren en tal van andere soorten waarvan mij het water in de mond loopt.