Een pluizig verblijf

Voor Jannie was het na het vertrek van de camping in Portugal de eerste 12 kilometers een angstig ritje vanwege de weggetjes die bereden werden, maar daarna was het 'fijn rijden'. Wat ons eigenlijk steeds meer tegenvalt is het eentonige karakter van het landschap. Hadden we bij Cordoba te maken met een monocultuur van olijven - tientallen kilometers lang - op weg van Portugal naar Cáceres en van Cáceres naar een eind voorbij Plasencia is het vooral een dor landschap met heel veel verspreid staande eiken en niets anders. Boring. Pas toen we in de buurt van Burgos kwamen werd het landschap groener. We hadden een camping uitgezocht dicht bij Salamanca. Dat bleek een familiecamping met veel Nederlanders en ook met veel honden. Zeer irritant was dat de lucht er bezwangerd was met neerdwarrelend pluis dat, vermoed ik, afkomstig is van de bloeiwijzen van populieren. Het goedje irriteerde behoorlijk en ik was niet de enige die er last van had. Menigeen klaagde erover. Mooi aan de camping was dat je voor een zonnige plek kon kiezen, maar ook voor een lommerrijke plek waar het dus vooral een pluizige wereld was. Hier gold een wijsheid van Johan Cruijff: Elk voordeel heb z'n nadeel. Op een kort tochtje langs een pad aan de rivier na was er voor ons niet meer veel te beleven, hoewel de enorme aantallen soldaatjes (een kever) op verschillende planten wel heel erg opvielen. Aan vlinders is geen aandacht besteed, maar uiteraard waren ze er wel. Het zijn echter dartele beestjes en moeilijk te fotograferen, maar op de camping vlogen nogal wat Argusvlinders en voorwaar bleven ze ook wel stil zitten. Een moment om toe te slaan. Gezien de voorspelde hitte was een vlucht na twee dagen naar het koelere noorden de enige optie die we hadden. Overigens heeft Salamanca een prachtig centrum en is het niet verwonderlijk dat hier zoveel toeristen op afkomen. Gezien onze beperkingen was een bezoek niet mogelijk, maar daar hebben we vooraf al voor gewaarschuwd.