Grote verwachtingen

In 1992 waren we 3 weken in de Dordogne bij Figeac in de buurt. Dichtbij ligt de wijnstreek Cahors waar de "Vin Noir" vandaan komt. We bewaarden goede herinneringen aan die tijd. Een mooie flora, veel vogels en mooie landschappen met causses -hoogvlaktes- waar Grauwe kiekendieven hun leefgebied hadden. Voorafgaand aan onze trip bedachten we daarom dat het vast wel de moeite waard zou zijn een ander deel van de Dordogne te bezoeken en dus planden we dat het de Perigord-streek zou moeten worden. De Perigord staat onder meer bekend om de gewilde Perigordtruffel, de zwarte truffel of, bij mycologen bekend als de Tuber melanosporum. Ik dacht altijd dat het een dure truffel was, maar voor minder dan duizend euro heb je er al een kilo van. Een groot verschil met de witte truffel die tot de groep van duurste producten ter wereld behoort. Nou wilden we er dus niet heen om truffels te zoeken, daarvoor was het nog veel te vroeg in het jaar en bovendien vind je die ondergrondse schimmels sowieso niet, tenzij je over een truffelzoeker in de vorm van een hond of zwijn beschikt. Wij waren er om van een ongerepte natuur te genieten en hadden daarvoor weg van het doorgaande verkeer een rustieke camping Chãteau Le Verdoyer bij het plaatsje Saint-Pardaux uitgezocht, genoemd naar een kasteeltje dat er bij hoort. Het is er ook een vrij rustig gebied met kleine dorpjes en gehuchten en op de weg ernaartoe kwamen we door één grotere plaats Tonzon waar we bij de plaatselijke Lidl onze inkopen deden. Nou ja, grotere plaats, het telt nog niet eens 8000 inwoners. Heel wat meer dan in Trompette, ik wilde het altijd al een keer bezoeken, want toen we daar kwamen waren we er een paar tellen later ook al weer voorbij. Een gehucht dus, maar ook daar schijnt een kasteel te staan.