Op weg naar het einde

Het einde van onze trip is in zicht en min of meer hebben we voor de laatste twee weken een traject uitgestippeld dat we willen volgen. Hoofddoel daarbij is Normandië waar we op twee plaatsen de omgeving willen verkennen. Om er te komen vinden we een tussenstop na de Perigord echter wel noodzakelijk, want de verplaatsingen over honderden kilometers zijn best vermoeiend en hakken er qua tijd behoorlijk in. Daarbij is het oog gevallen op een camping bij het plaatsje Nouan-le-Fuzelier. Bij de receptie bleek dat de dienstdoende Franse dame heel behoorlijk Nederlands sprak en tijdens het gesprek vertelde ze ook wel eens in Groningen te zijn geweest. En, ook belangrijk, ze vond mijn naam zo mooi -en apart- 'Fraisvin'. Het is een rustige camping, er zijn weinig gasten, en dat biedt de gelegenheid een mooie plek te kiezen. Jannie redt zich nog steeds met haar scootmobiel die een lekke band heeft en er dreigt af te lopen en dat zou betekenen dat ze nauwelijks nog iets kan ondernemen. Toch wordt nog een fikse afstand afgelegd om de omgeving te verkennen, waarbij het Rapunzelklokje onderweg wordt herkend, die in Nederland als Kwetsbaar op de Rode lijst staat. Een andere soort waar we aandacht voor hebben is het Bont kroonkruid. Ons verkenningstochtje ging over geplaveide wegen, maar terug op de camping zijn de paden minder gemakkelijk berijdbaar en slaat het noodlot - het zat er al langere tijd aan te komen - definitief toe. Na een bezoek aan het sanitaire gebouw komt Jannie aanrijden en ik wijs direct op haar scootmobiel. De buitenband is er afgelopen en de rest bungelt erbij. Na overleg met de receptie wordt besloten de volgende dag een zaak 12 kilometer verderop te bezoeken die wellicht de boel kan repareren of iets bestellen dat op korte termijn soelaas biedt. Onderling hadden we het al over een doemscenario gehad dat de zaak niet meer te repareren zou zijn en dan zouden we meer aan sightseeing gaan doen om de tijd vol te maken. Waar we al bang voor waren wordt de dag erna bewaarheid: op korte termijn valt er niets te regelen en het perspectief om dan maar voor de lol rond te rijden om de tijd die rest te overspannen lokt uiteindelijk niet. We zijn er beiden wel klaar mee en besluiten maar terug te keren naar huis.