Via een omweg

Om de hitte in de Doñana te ontvluchten waren we i.p.v. richting Portugal naar het oosten getrokken. Dat was een flinke reis die niet probleemloos verliep. We waren al een eind voorbij Sevilla op weg naar Cordoba toen een lade onder het bed, nadat we door een gat in de weg waren gereden, er spontaan uitvloog. Iets later aan de kant dat weer verholpen, maar het zaakje was wel enigszins ontzet. Zelfs de doorgaande wegen zijn af en toe er slecht aan toe. De camping die we hadden uitgezocht was bovenop een bergpas gesitueerd e n het is een wonder dat daar mensen willen staan, want in het omringende landschap zie je slechts olijfbomen. Wij reden door en kwamen door Torres een alleraardigst plaatsje met nauwe straatjes die voor een groot deel lagen opengebroken. Dat je nooit op je navigatiesysteem moet rekenen bleek al gauw toen we de aanwijzingen volgden en hopeloos vast kwamen te zitten en niet voor- of achteruit konden. Slechts dankzij de hulp van enkele alleraardigste inwoners konden we uit een netelige positie worden bevrijd om via een griezelige afdaling koers te zetten naar Granada. Jannie heeft het helemaal gehad met pittoreske dorpjes en bergpassen en wil eigenlijk alleen nog maar via rechttoe rechtaan wegen rijden en dorpjes mijden. Granada is mooi om over uit te zien, maar de camping was niet geschikt voor Jannie en dus werd besloten weer westwaarts te rijden om een eindje boven Malaga op een camping La Sierrecilla in Humillladero te belanden. We doen het deze dag verder rustig aan. Dichtbij het plaatsje ligt een vrij grote, ondiepe lagune (Laguna de Fuente de Piedra) waar je helemaal omheen kunt rijden. Veel vogels zijn er te zien en een mooie flora waar weer veel mensen op af komen en er is een heus informatiecentrum. Als eerste zagen we een Lachstern vliegen en uiteraard waren er weer heel veel Flamingo's te zien. Op ons lijstje konden we als nieuwe soorten de Oeverloper en Kluut noteren. De laatste was er net als de Steltkluut goed vertegenwoordigd. We waren al een eindje onderweg toen Jannie ontdekte dat er een ijzerdraadje uit één van de voorwielen van de scoot stak. Later bleek dat de band lek was en omdat er geen alternatieven zijn moet ze er wel op doorrijden. Het scheelt daarbij wel dat de druk en aandrijving op de grotere achterwielen ligt en zo'n voorbandje weinig wordt belast. Toen 's avonds ook nog eens een knop van de een lade het begaf bekroop ons het gevoel dat onze reis onder een wel heel slecht gesternte plaatsvindt. Soms wens je dan liever thuis te zijn, maar je weet ook dat de meeste ongelukken thuis gebeuren...