Wederom een kort verblijf

Het viel ons op weg naar de camping al op dat het landschap wel iets Hollands aandeed. Vlak vooral en een nadere inspectie van de flora leerde dat deze niet veel verschilde met wat we op sommige droge zandgronden bij Roden zouden kunnen vinden. Vanuit het meer stroomt een meanderend watertje richting zee waar het alvorens in uit te monden de allure van een ware (mini)delta heeft. Dat zou mooi zijn als dat via een pad was te volgen, maar dat bleek niet het geval te zijn. Wel waren er heel veel geasfalteerde fietspaden en op de tweede dag gingen we daar een route volgen. Die liep vooral door saaie dennenbossen met een ondergroei van Adelaarsvaren. Een aardig grasje dat we niet kenden was de Hazenstaart die, op de beharing na, wel wat weg heeft van het Zanddoddegras. Ook viel de Grauwe dopheide nog op, maar voor het overige was het gesneden koek wat de klok sloeg. Voorwaar kon er wel weer een pechgevalletje bij, want zo kan dat worden genoemd, een paar honderd meter voor de finish, we hadden pakweg 8 km afgelegd, gaf de accu van de scootmobiel er de brui aan. Dat werd dus nog een pittig stukje drukken na een toch al stevige wandeling. De volgende dag ging het voor ons weer verder, het betrof hier dus weer een tussenstop, na een verkwikkende douche in eindelijk een ruimte waar je je fatsoenlijk kon bewegen, maar daar was de prijs dan ook naar. De volgende camping ligt in Rauzan en dan ben je al een beetje op weg naar de Dordogne. De route die we gingen volgen was 200 km lang en, belangrijk, tolvrij. Maar die vlieger ging toch weer niet op, want na een ingelaste pauze moest de routeplanner opnieuw worden ingesteld en kennelijk is daarbij een foutje gemaakt. Voordat we er erg in hadden stonden we plotseling voor een tolpoort en na 70 km moest er € 19,- worden afgetikt. Daarvoor hadden we 10 liter diesel kunnen kopen en 100 km kunnen rijden.

Rauzan

Veel stelt Rauzan niet voor, maar het had, let wel had, een kasteel, maar daar zijn nog slechts restanten van over. Je kunt dus ook zeggen dat het een ruïne is, maar kennelijk is het van belang geweest want Rauzan kent een heus toeristenbureau. Waarschijnlijk biedt de streek veel meer, zoals bijvoorbeeld wijn, maar wij zijn slechts passanten die hooguit een beetje aan cultuur snuffelen. We zijn meer in de plaatselijke flora geinteresseerd en ruiken liever daaraan. Zoals bijvoorbeeld aan de Bergnachtorchis die we op een eerste verkenningstocht regelmatig tegenkomen, want deze zou niet mogen ruiken en de sterk erop gelijkende Welriekende nachtorchis wel. Beter is het op de uiterlijke kenmerken, zoals die van de sepalen, lip en petalen te letten. Onderweg naar de camping du Vieux Château zag ik in de wegberm orchideeën staan waarvan ik vermoedde dat het Hondskruid was. Remmen met iemand pal achter je kon niet. Gelukkig hebben we het over de aanwezigheid van dit 'Handekenskruid' niet te klagen, want dat was het. Ook de Bokkenorchis is hier goed vertegenwoordigd en het bood me de gelegenheid er een betere foto dan de vorige keer van te maken. De camping bevalt goed, kent een mooie ambiance en de plaatsen van 10 bij 12 m zijn ruim bemeten. Het sanitair, toch altijd weer een dingetje, wordt goed onderhouden, maar in de doucheruimte kun je je kont niet keren. Eigenlijk verdient het de aanbeveling om bij dit soort gelegenheden een duster/badjas mee te nemen. Voor Jannie is er gelukkig een invalidendouche beschikbaar en als de gelegenheid er is maak ik er ook gebruik van. Terecht eigenlijk, want in zo'n nauw hokje voel ik me ook invalide. 

Vanaf de camping kunnen we enkele kanten op en om ze alle te bewandelen blijven we een dag langer, tot en met Hemelvaartsdag. Er zijn weinig vogels te bekennen en dus richten we ons op de plantjes. We kwamen ook een joekel van een plant tegen, namelijk bamboe van wel 7 meter hoog en stengels met een diameter aan de voet van tegen de decimeter. En woekeren dat het doet! Het zou een goede hengel zijn, ze worden echter al lang van ander materiaal gemaakt, maar beslist onmogelijk te hanteren. Kijk maar naar de foto. Met Immy hebben we zeer regelmatig contact en bij leuke vondsten informeren we haar daarover en soms zijn er tips als we er niet uitkomen. Ook onderhouden we contact over wereldse zaken, zoals over voetbal. Op woensdag speelt Feijenoord een finale tegen AS Roma en ik voorspel een kleine nederlaag. Dat komt helaas uit. We spreken de hoop uit dat de uitslag Noord - Zuid komende zaterdag een andere winnaar kent. Beiden zijn we dus voor Liverpool en dus moet Real Madrid er maar aan geloven. Ik weet niet of op de volgende camping de gelegenheid wordt geboden deze finale van de Championsleaque te bekijken, maar zo niet dan is er een hotline met Immy om me op de hoogte te houden. Inderdaad, een beetje overdreven is het wel.

Als je zicht hebt op het Chateau betekent het dat je andersom zicht op de camping hebt. En eigenlijk ben je verplicht de toren ervan te beklimmen, al was het alleen maar vanwege het uitzicht. Dat de beklimming op Hemelvaartsdag plaatsvond maakte het speciaal, want na een beklimming over 138 uitgesleten treden ben je wel een stukje dichterbij de hemel gekomen. Gelukkig waren er geen tegenliggers, want dan was er een probleem geweest want de kronkelende trap was hooguit 60 cm breed en dan kun je mekaar moeilijk passeren. Overigens moest voor de bezichtiging/beklimming van het chateau € 4,- worden neergeteld, maar aangezien ik niemand heb gezien die erover ging bleef me dit bespaard. Eigenlijk maar goed ook, want dat je voor het verrichten van beulswerk moet dokken... Bovenop de toren had ik een fraai uitzicht op Rauzan en de omgeving en uiteraard op de camping waar op een afstand van minstens 200 meter Jannie voorwaar met een buurvrouw stond te zwaaien. Eenmaal weer terug op de camping stond ze me op te wachten met een lekker glaasje Bordeaux.